សេចក្ដីនៃព្រះពុទ្ធវចនៈគ្រប់តែជាតក សុទ្ធតែជាគាថាខ្លី។ លំបាកប្រែ លំបាកស្ដាប់។ ឯសេចក្ដីក្នុងអដ្ឋកថា ដែលជាការពន្យល់នូវពាក្យជាព្រះពុទ្ធវចនៈ នោះទើបងាយស្ដាប់ ហើយជារបៀបចងក្រងរឿងជាតកយ៉ាងក្បោះក្បាយផង។ អ្នកប្រាជ្ញបុរាណក្នុងកម្ពុជរដ្ឋបានប្រែជាសម្រាយ យ៉ាងពិស្ដារតាមអដ្ឋកថា ចែកចេញជា ១០ គម្ពីរស្លឹករឹតដែលរួមគ្នាហៅថា "គម្ពីរទសជាតក" ផ្ទុកទៅដោយឧត្ដមគតិ ដំបូន្មាន និង ភាសិតដ៏សំខាន់ៗ។ គម្ពីរទសជាតកជាគ្រឿងនិយមរាប់អាន នៃពុទ្ធសាសនិកជនទូទៅក្នុងកម្ពុជរដ្ឋ (ប្រទេសថៃ និង លាវក៏រាប់អានដូចគ្នាដែរ) ។
